تأثیر سنگدانه زئولیت بر میزان تهاجم میکروارگانیسم ها در بتن های متخلخل

بتن­ هایی که در معرض محیط خورنده میکروبی فاضلابی قرار می­گیرند، دچار کاهش مقاومت و از دست دادن کاربری خود خواهند شد. بررسی نتایج مقاومت فشاری 56 روزه بتن­ های عمل آوری شده در آب سالم و بتن­ های قرار داده شده در محیط فاضلابی نشان می­دهد که طرح اختلاط حاوی 10 درصد زئولیت به دلیل جایگزینی درصد بالای زئولیت نسبت به سایر طرح اختلاط­ ها، خلل و فرج بتن متخلخل را تا حدودی پر کرده و در نتیجه نفوذپذیری و درصد تخلخل نمونه­ ها را کاهش داده و از نفوذ میکروارگانیسم‌ها تا حدودی جلوگیری کرده است. همچنین به دلیل جذب میکروارگانیسم­ ها توسط زئولیت از خوردگی میکروبی مواد سیمانی و تشکیل گچ و اترینگایت تا حدودی کاسته شده و به دلیل فعالیت پوزولانی زئولیت دوام بتن افزایش یافته و با کمترین کاهش مقاومت فشاری عملکرد بهتری را در بین سایر سیستم­ ها با درصدهای مختلف زئولیت از خود نشان داده است. بیشترین درصد کاهش مقاومت فشاری نیز مربوط به طرح اختلاط شاهد و بدون زئولیت در سیستم باجریان بدست آمده است. بررسی­ شمارش تعداد باکتری­ ها نشان دهنده­ جذب بیشتر باکتری­ ها توسط طرح اختلاط­ های حاوی زئولیت بوده که بیشترین و کمترین شمارش باکتری به ترتیب مربوط به سیستم بدون جریان و سیستم باجریان فاضلابی می­باشد. در حالت کلی می­توان گفت که استفاده از زئولیت به عنوان جاذب میکروارگانیسم‌ها و کاهش خوردگی مؤثر بوده و وجود جریان در سیستم­ سبب کاهش مقاومت فشاری و تخریب ببیشتر بتن شده است.